Dag 9 - 7 Januari - Vliegen naar Manado.

Om 4 uur moet ik naar de w.c. , daarna slaap ik niet meer...... helaas, de kamertemperatuur is heerlijk ( airco, jippie ) , blijf lekker liggen, wel uitgerust. We leven even uit de handbagage, de koffers blijven dicht. O ja ik moet nog even nieuwe labels eraan doen. Straks lekker (hoop ik) ontbijten, en dan weer naar het vliegveld, deze manier van reizen is erg leuk, het lijkt net of je weer aan een nieuwe vakantie begint, het leuke aan Indonesië is dat het zo divers is, ( net als europa ;-) ) Dat is het mooie van de hele wereld, voor ieder wat wils.
P.S. Soms staan er verkeerde woorden, gebruik altijd Swype of spraak, probeer wel nog keer te lezen, maar zie achteraf soms wel wéér een foutje voorbij komen. Forgive me, heb vakantie ;-) Om 10.45 uur worden we naar vliegveld gebracht We geven altijd een briefje bij de  receptie met de tijd ( 10.45 uur ) anders begrijpen ze het soms verkeerd, en komen ze 1-2 X vragen hoe laat weer nu alweer weg wilden. Het hoort bij hun cultuur/ gedrag. In het begin waren WÍJ geïrriteerd, werden er bijna moe van. Je moet zelf actie ondernemen, of het accepteren.
Bij de balie wordt onze bagage gewogen, totaal 5 kilo teveel, maar we hoeven niets bij te betalen. Nou betaal je hier geen 10 euro per kilo extra, maar toch weer meegenomen.

We hebben wéér een vluchtnummer wijziging. Dit lijkt wel standaard bij "LION AIR" . Vorig jaar bleven wij en nog 6 buitenlanders die geen Indonesisch spreken braaf in het vliegtuig zitten, tot een stewardess ons kwam zeggen dat dit de eindbestemming was. Wij hadden geen vervolgticket, dus eerst een nieuw ticket halen. ( niet erg, maar kost tijd) Nu hebben we wel een 2de ticket. We vertrekken in Denpasar om 12.50 uur, en om 13.00 uur van Surabaya naar Manado. Dus het wordt spannend, of we de aansluiting halen, het is 1 uur eerder in Surabaya. Stap voor stap, leven in het NU..... 

Het is inmiddels 12.54 uur en zitten nog braaf en geduldig te wachten. Om 12.55 uur is het boardingtime, het taxiën lijkt wel Schiphol, het duurt bijna een half uur, aangekomen op Surabaya, na 1 uur vliegen, worden we opgevangen nadat met de trap uit het vliegtuig komen ( geen "slurf" zoals op Schiphol) Iedereen naar Manado moet wachten, en er komt een bus, die ons gelijk naar het volgende vliegtuig op rij brengt, weer willen er al uit maar dit vliegtuig gaat naar Batam, bij het volgende vliegtuig morgen wij. We vliegen in 2,5 uur naar Manado. Tot mijn grote schrik heb ik NU last van mijn oor, de vorige vlucht niet? Dat beloofd niet veel goeds. Op Manado is de teleurstelling groot voor veel taxichauffeurs, die graag "Boele" wegbrengen ( zo noemen ze hier de blanke toeristen ) want "Jimmy" de chauffeur staat ons al op te wachten. Hij rijd in een uur naar de boot van "Batianos resort", 10 minuten wachten op de boot en dan varen we in 30 minuten naar Lembeh. Het resort zit naast "N.A.D" waar we vorig jaar zaten, dat was echt prefect, en 10 + maar TE professioneel (er waren alleen maar duikinstucteurs, en een marine-bioloog uit Zweden, en daarom TE duur voor ons. Nu hebben we veel goedkoper, en met zwembad erbij, hmm heerlijk, ik geef dit een 8,5-9. Dit is meer iets voor ons. We zijn er om 21.00 uur, en gaan nog even dineren. Lea legt ons alles uit, Lea is de manager uit Taiwan. Dus bijna wéér een hele dag onderweg, om van Bali naar Sulawesi/Lembeh te komen. Helaas ik wordt verkouden, dat betekent dat ik niet kan duiken. Het kind een snoepje geven, maar zeggen dat ze het niet mag opeten, is hier op Lembeh zijn en niet kunnen duiken. Hier heb ik nu voor gespaard, dit is 1 van mijn favoriete duikplaatsen, en juist NU kan ik niet duiken, ben nooit ziek/verkouden, uitgerekend NU. Kan wel vloeken. Morgen maar weer verder zien.